#หมอกข้าว 1 ตอน ฤดูฝนไม่เหงาเท่าเมื่อวันวาน

 คำเตือน!!

นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบ และพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

E X - G A L 

หมอกข้าว

ตอน ฤ ดู ฝ น ไ ม่ เ ห ง า เ ท่ า เ มื่ อ วั น ว า น

[Simply | Love | Friend Zone]

The course of true love never did run smooth.

William Shakespeare

[บทเรียนแห่งรักแท้ไม่มีทางจะราบรื่นเสมอ]

“เรียนที่เดียวกันมาสองปี ข้าวไม่เคยเจอหมอกเลย”

จะว่าทั้งคู่เคยสนิทกันไหมนะ...

เธอไม่รู้ว่าจะวางสถานะความสัมพันธ์นั้นกับเขาได้หรือไม่

บรรยากาศเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง เพราะไม่เจอกันมานาน อีกทั้งไม่รู้ว่าจะสามารถวางความสัมพันธ์ของกันและกันไว้ที่จุดไหน

เพื่อนเก่า เพื่อนที่เคยสนิท เพื่อนที่เกือบจะสนิท...

แต่ที่แน่ ๆ สำหรับเธอ เขาเคยเป็นเพื่อนที่พิเศษมากกว่าคนอื่น แต่สุดท้าย เขาก็คือเพื่อน...

ครั้งหนึ่งเขาเคยกลัวฝน ฝนที่สาดลงมา จนมองไม่เห็นทางข้างหน้า

สายฝนที่พัดพาเอาความอบอุ่นจางหาย

คงเหลือเอาไว้เพียงความเหงา ความเจ็บปวด ที่ยากจะก้าวผ่านไปได้

—หมอก—

เรียนมาสองปี ไม่เคยเจอกันเลยสักครั้ง

แล้วทำไมเขาต้องเข้ามาในวันที่เธอมีใครอยู่แล้วด้วยนะ

—ข้าว—

ถ้าเธอไม่ได้คุยกับคนนั้นแล้ว...

“ต่อจากนี้ไป ถ้าเราโทรคุยกันก่อนนอนทุกคืน เธอว่าไง”

ติดแท็กทวิต #หมอกรอข้าวนะ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนค้างเอาไว้นานมาก

เป็นนิยายขนาดยาวมาก (ยาวที่สุดเท่าที่เขียนมาค่ะ)

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาติดตามนะคะ

- พัคยูจิน -

​